1
استادیار دانشکده مهندسی مواد - دانشگاه صنعتی سهند تبریز
2
دانشکده مهندسی مواد دانشگاه صنعتی سهند تبریز
3
دانشکده شیمی و مواد نو - دانشگاه زیگن آلمان
چکیده
در بررسی حاضر، ساختار سطحی و رفتار خوردگی آلیاژ مونل 400 پس از فرآیند میکروساچمه‌پاشی پرانرژی به صورت مقایسه‌ای با همتای آنیل انحلالی شده آن مورد مقایسه قرار می‌گیرد. برای نیل به هدف این بررسی، آزمون‌های سنجش میکروسختی و زبری، پراش پرتو ایکس سطحی (GI-XRD)، میکروسکوپی الکترونی روبشی گسیل میدانی (FE-SEM) و میکروسکوپی الکترونی عبوری (TEM) جهت مشخصه‌یابی لایه‌های سطحی در نمونه‌های میکروساچمه‌پاشی شده و آنیل انحلالی شده به کار گرفته شدند. بر اساس نتایج حاصله، فرآیند یاد شده باعث کاهش اندازه دانه سطحی از گستره حدود µm 4±30 تا nm 5±76 و افزایش چگالی ساختارهای نابجایی در سطح می‌شود. افزون بر این، آزمون‌های خوردگی الکتروشیمیایی در محیط HCl جهت مقایسه رفتار خوردگی سطوح آنیل و میکروساچمه‌پاشی شده نیز به کار گرفته شدند. بر اساس نتایج حاصل از آزمون پلاریزاسیون پتانسیودینامیک چرخه-ای، نمونه میکروساچمه‌پاشی شده در مقایسه با نمونه آنیل شده، چگالی جریان خوردگی اولیه بالاتری به بهای چگالی جریان رویینگی کمتر از خود نشان می‌دهد. پتانسیل رویینگی مجدد برای نمونه میکروساچمه‌پاشی شده حدود mV 150+ بالاتر از نمونه آنیل انحلالی بود که گواهی بر مقاومت بالاتر این نمونه در برابر خوردگی موضعی است. بر اساس برازش داده‌های حاصل از آزمون طیف‌سنجی امپدانس الکتروشیمیایی، مقاومت پلاریزاسیون فیلم رویین در نمونه میکروساچمه‌پاشی شده بیش از دو برابر این مقدار برای نمونه آنیل انحلالی است.
)