انجمن علوم و تکنولوژی سطح ایراننشریه علوم و مهندسی سطح2008-6717122920161121روشی سریع و جدید برای ساخت نانوکامپوزیتهای بنتونیت/دی اکسید تیتانیوم با خاصیت بازدارندگی رشد میکروبی1924181FAفاطمه آقازاده چورسگروه علوم و صنایع غذایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سرابمحمد قربان پورگروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه محقق اردبیلیراضیه شایقگروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه محقق اردبیلیJournal Article20170204 یکی از روشهای مدرن برای گندزدایی آب استفاده از نانوفناوری می باشد. مشکل اصلی در استفاده از این فناوری جهت گندزدایی آب، در دسترس بودن تولیدکنندگانی است که بتوانند مقادیر فراوانی از نانومواد را با قیمت مناسب و کیفیت مطلوب تامین کنند. برای تحقق این امر، تحقیق حاضر روشی ساده و ارزان را ارائه میکند. بدین منظور، نانوکامپوزیتهای دیاکسیدتیتانیوم/ بنتونیت از طریق قراردادن بنتونیت در دیاکسیدتیتانیوم در دماهای 500، 600 و Cº 700 بمدت 30 و 60 دقیقه تهیه شدند. برای سنتز این نانوکامپوزیت از هیچ عامل احیا کننده و یا ماده شیمیایی به غیر از دیاکسیدتیتانیوم استفاده نشد. نانوکامپوزیت دیاکسیدتیتانیوم/ بنتونیت ساخته شده توسط میکروسکوپ الکترونی، اسپکتروفتومتر، تفرق اشعه ایکس و طیف نگاری فلوئورسانس اشعه ایکسمورد ارزیابی قرار گرفتند. با روش ارائه شده در این تحقیق سنتز نانوذرات با اندازه تقریباً یکنواحت حدود 6/99 –7/96 نانومتر و تثبیت همزمان آنها بر روی پایه بنتونیتی در زمانی کمتر از 60 دقیقه میسر شد. آنالیز تفرق اشعه ایکس نشانگر این موضوع بود که نانوذرات دیاکسیدتیتانیوم سنتز شده دارای فاز آناتاز میباشد. بررسی خواص ضدمیکروبی این نانوکامپوزیت نشانگر توانایی بازدارندگی رشد آنها بر ضد باکتری اشرشیا کلی و استافیلو کوکوس اورئوس بود .<br /> انجمن علوم و تکنولوژی سطح ایراننشریه علوم و مهندسی سطح2008-6717122920161121ایجاد پوشش شفاف و ضد الکتریسیته ساکن روی زیرلایه پلی(متیل متاکریلات)112124184FAفریبرز اتابکیدانشکده شیمی، دانشگاه صنعتی مالک اشترمهران عربیدانشکده شیمی، دانشگاه صنعتی مالک اشترغلامعلی کوهمرهدانشکده شیمی، دانشگاه اصفهانJournal Article20170204در این تحقیق بهوسیله دستگاه پوشش دهی چرخشی روی زیرلایه پلی (متیل متاکریلات)، پلیمر رسانای پلی (3،4- اتیلن دی اکسی تیوفن) از مونومر 4،3- اتیلن دی اکسی تیوفن به روش پلیمری شدن درجا، سنتز شد. در ادامه اثر پارامترهای دمای پخت، زمان پخت و سرعت پوشش دهی، بر ویژگیهای ساختاری، نوری، الکتریکی و مکانیکی این پوشش موردبررسی قرار گرفت. برای این منظور از طیفسنجی تبدیل فوریه-مادون قرمز (FT-IR)، طیفسنجی ماوراءبنفش-مرئی (UV-Vis)، اندازهگیری مقاومت الکتریکی و آزمون تپ استفاده شد. نتایج نشان داد که یک سطح با مقاومت الکتریکی 38/61 کیلو اهم، با شفافیت خوب و چسبندگی مطلوب برای کاربردهای ضد الکتریسیته ساکن بهدستآمده است. همچنین این داده ها نشان می دهد مقاومت این پوشش های پلیمری از مقاومت 10<sup>8</sup> اهم کمتر است. از آنجا که کاهش مقاومت الکتریکی پلیمر تا 10<sup>8</sup> اهم و کمتر از این مقدار میتواند تجمع الکتریسیته ساکن در سطح پلیمر را کاهش دهد، بنابراین پوشش پلیمری ایجاد شده روی زیر لایه پلی(متیل متاکریلات)، توانایی کاهش تجمع الکتریسیته ساکن را دارد.انجمن علوم و تکنولوژی سطح ایراننشریه علوم و مهندسی سطح2008-6717122920161121پوششدهی پودر کاربیدتنگستن با استفاده از روش الکترولس نیکل-فسفر و بررسی تأثیر غلظت پودر در حمام و عملیات اسیدشویی233124185FAمحمود کارگرپوردانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهانمهدی صالحیدانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهانمجید جعفریدانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهانJournal Article20170204در این پژوهش با استفاده از فرایند آبکاری الکترولس نیکل فسفر، سطح ذرات پودر کاربیدتنگستن پوششدهی شد و تأثیر غلظت پودر اضافه شده در حمام و عملیات اسیدشویی بر درصد نیکل پودر پس از فرایند الکترولس مورد بررسی قرار گرفت. درصد عناصر در نمونههای مختلف توسط آزمون طیفسنج فلورسانس پرتوی ایکس بهدست آمد. به منظور بررسی تأثیر غلظت پودر اضافه شده، پودر کاربیدتنگستن اسیدشویی شده با غلظتهای 20 و g/lit 40 به حمام الکترولس اضافه شد و در این نمونهها درصد نیکل بهترتیب برابر 1/14 و %5/7 بهدست آمد. برای بررسی تأثیر عملیات اسیدشویی، پودر کاربیدتنگستن با غلظت g/lit 20 یکبار با عملیات اسیدشویی و یکبار بدون عملیات اسیدشویی به محلول الکترولس افزوده شد. مشاهده شد با انجام عملیات اسیدشویی درصد نیکل حدود %27 افزایش پیدا کرد. برای محاسبه تقریبی ضخامت لایه الکترولس رابطهای بهدست آمد که با استفاده از آن ضخامت لایه الکترولس برای پودرهای E20، E20P و E40P بهترتیب برابر 08/0، 1/1 و μm05/0 بهدست آمد. در الگوی پراش پرتوی ایکس پودر کاربیدتنگستن پس از فرایند الکترولس، پیکهای W<sub>2</sub>C ظاهر شدند که دلیل آن را میتوان نفوذ هیدروژن فرایند الکترولس در عیوب ساختاری برشمرد.انجمن علوم و تکنولوژی سطح ایراننشریه علوم و مهندسی سطح2008-6717122920161121مشخصه یابی ساختاری و بررسی سختی و چسبندگی پوشش فولاد زنگ نزن دانه ریز ایجاد شده به روش رسوب فیزیکی بخار بر زیرلایه فولاد کربنی334424187FAعلیرضا صنعتیدانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهانحسین ادریسدانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهانکیوان رئیسیدانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهانJournal Article20170204هدف از این پژوهش بررسی دو پوشش دانهریز از فولاد زنگنزن AISI 304 ایجاد شده بر زیرلایه فولاد کربنی به دو روش رسوب فیزیکی بخار، یعنی پراکنش مغناطیسی و قوس کاتدی است. پوششها از نظر ساختار، سختی و چسبندگی با هم مقایسه شده اند. در روش قوس از توان زیاد 3300 وات بر سطح ماده هدف و در روش پراکنشی از گاز آرگون با فشار 10<sup>5</sup> پاسکال برای تبخیر اتمها استفاده شد. به منظور مقایسه دو پوشش در هر دو روش از دمای زیرلایه 50 ± 300 درجه سانتیگراد، ولتاژ بایاس زیرلایه 50 ± 250 ولت و زمان پوششدهی 50 دقیقه استفاده شد. آنالیز XRD و EDS و تصاویر SEM و FE-SEM بهمنظور مشخصه یابی پوششها و آزمون نانوفرورونده و آزمون فرورونده ویکرز برای بررسی سختی و چسبندگی پوششها به کار گرفته شدند. نتایج آنالیز EDS نشان داد که اگرچه ترکیب پوشش ایجاد شده به روش پراکنشی بسیار نزدیک به ترکیب ماده هدف بود ولی در سیستم قوس اختلاف ترکیب زیادی با ماده هدف مشاهده شد. آزمون نانوفرورونده نشان داد، با توجه به ساختار نانوبلوری پوشش پراکنشی، سختی این پوشش تا حدود 890 ویکرز افزایش یافت که بسیاربیشتر از سختی پوشش قوس (حدود 260 ویکرز) و فولاد زنگنزن 304 (حدود 220 ویکرز) است. با این وجود چسبندگی پوشش پراکنشی به دلیل وجود ترکهای بیشتر در لبهها و همچنین کندگی پوشش، نسبت به پوشش قوس ضعیفتر ارزیابی شد. انجمن علوم و تکنولوژی سطح ایراننشریه علوم و مهندسی سطح2008-6717122920161121تاثیر فرآیند لیزر بر رفتار خوردگی آلیاژ منیزیم AZ31 پاشش حرارتی شده با پودر WC-Co-Cr455424189FAمهران کریم زاده خوییدانشکده مهندسی مواد، دانشگاه تهرانرضا سلطانیدانشکده مهندسی مواد، دانشگاه تهرانمحمود حیدرزاده سهیدانشکده مهندسی مواد، دانشگاه تهرانJournal Article20170204در این مقاله، آلیاژ منیزیم AZ31 پاشش حرارتیشده با پودر پیش نشست WC-10%Co-4%Cr پس از ذوب سطحی توسط لیزر پالسی Nd:YAG به منظور افزایش مقاومت به خوردگی مورد بررسی قرار گرفت. ترکیب شیمیایی، فاز و میکروساختار لایه کامپوزیتی ایجادشده تحت این فرآیند به وسیله میکروسکوپ الکترونی روبشی مجهز به طیفسنج انرژی پرتو ایکس و پراش سنج پرتو ایکس بررسی شدند. بعد از فرآیند لیزر ترکیبات بین فلزی مختلفی از جمله Cr<sub>2</sub>O<sub>3</sub>، W<sub>2</sub>C در لایه کامپوزیتی، شناسایی شد. این لایه به طور عمده حاوی ذرات کاربید تنگستن، کروم و کبالت پخش شده در زمینه منیزیمی بود. در این مقاله، علاوه بر بررسی خواص خوردگی، بررسی سختی لایه حاصل از فرآیند لیزر توسط دستگاه میکروسختی سنج نشان داد سختی آلیاژ منیزیم AZ31 از حدود 5±50 ویکرز برای آلیاژ پایه به حدود 10±200 ویکرز برای لایه حاصل از فرآیند لیزر افزایش یافته است. بررسی رفتار خوردگی نمونه تحت فرآیند لیزر و مقایسه آن با آلیاژ پایه به وسیله آزمون پلاریزاسیون تافل در محلول 3/5 درصد کلرید سدیم انجام شد و با تعیین متغیرهای به دست آمده از منحنیهای پلاریزاسیون و مقایسه آنها به آلیاژ پایه مشخص شد میزان مقاومت به خوردگی نمونه تحت فرآیند لیزر با پودر پیش نشست WC-Co-Cr به میزان سه برابر نسبت به آلیاژ پایه افزایش یافته است.انجمن علوم و تکنولوژی سطح ایراننشریه علوم و مهندسی سطح2008-6717122920161121اثر آلومینیم بر رفتار تریبولوژیکی فولاد هادفیلد تحت سایش آرام556724190FAمجید عباسیدانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل0000-0003-0758-9949شهرام خیراندیشدانشکده مهندسی مواد، دانشگاه علم و صنعت ایرانجلال حجازیدانشکده مهندسی مواد، دانشگاه علم و صنعت ایرانیوسف خرازیدانشکده مهندسی مواد، دانشگاه علم و صنعت ایرانJournal Article20170204اثر افزودن آلومینیم بر رفتار تریبولوژیکی فولاد هادفیلد در شرایط سایش آرام مورد ارزیابی قرار گرفت. به این منظور از آزمون سایش پین روی صفحه روی آلیاژهایی از فولاد هادفیلد با سه مقدار اسمی 0، 5/1 و 3 درصد وزنی آلومینیم استفاده شد. عملیات ذوب و ریختهگری با استفاده از کوره القایی تحت اتمسفر آرگون و قالب سرامیکی زیرکونیایی انجام شد. آزمایش سایش با استفاده از سنگ ساینده به عنوان سایا انجام شد و تغییرات ضریب اصطکاک و مقدار کاهش جرم <em>بر</em> حسب طول مسیر سایش ارزیابی شد. از آزمونهای کشش، ضربه و سختیسنجی ویکرز برای ارزیابی خواص مکانیکی استفاده شد. همچنین مطالعات میکروسکپی روی نمونههای تغییرشکلیافته، سطوح سایش و ذرات سایش با استفاده از میکروسکپهای نوری و الکترونی روبشی انجام شد. نتایج نشان داد که در شرایط سایش لغزشی آرام، کارسختشدن سطح فولاد هادفیلد به اندازهای نیست که مقاومت به سایش مناسبی حاصل شود. افزودن سه درصد وزنی آلومینیم، استحکام تسلیم را از MPa415 به MPa470 و سختی را از 190 به 215 ویکرز افزایش داد. عمق لایه کارسختشده در برابر نیروهای سایش از µm100 به µm200 و میزان سختی سطح ساییدهشده از 340 ویکرز به 365 ویکرز افزایش یافت. بنابراین نرخ کاهش جرم از mg/m15/0 به mg/m11/0 کاهش و مقاومت به سایش تا حدود 70 درصد بهبود یافت.انجمن علوم و تکنولوژی سطح ایراننشریه علوم و مهندسی سطح2008-6717122920161121شبیه سازی رشد نانوساختارهای الماسی تحت زاویه مایل در هسته بندی مربعی و مثلثی با پتانسیل ترسف و بررسی ناهمواری سطح آنها698124191FAرضا ثابت داریانیگروه فیزیک، دانشگاه الزهرامعصومه خورانیگروه فیزیک، دانشگاه الزهراJournal Article20170204رشد نانوساختارها را در شبکه الماسی تحت زاویه مایل با روش مونت کارلو و تولید اعداد تصادفی شبیه سازی نمودیم. مرحله هسته بندی به دو صورت مربعی و مثلثی انجام شد. در مرحله هسته بندی، برهم کنش ذرات ابتدا مطابق پتانسیل لنارد جونز و سپس پتانسیل سه ذره ای ترسف انتخاب گردید. همچنین ساختار شبکه در رشد حجمی نیز الماسی در نظر گرفته شد. با تغییر پتانسیل از لنارد جونز به ترسف مقادیر ناهمواری سطح در هر دو هسته بندی مربعی و مثلثی کاهش یافت. اثر زاویه فرودی بر روی رشد به وسیله تراکم بسته بندی و ناهمواری سطح بررسی گردید. نتایج امان نشان داد با افزایش زاویه فرود، تراکم بسته بندی کاهش و مقدار ناهمواری سطح افزایش یافت.انجمن علوم و تکنولوژی سطح ایراننشریه علوم و مهندسی سطح2008-6717122920161121نقش کاربید بور بر رفتار سایشی روکش کامپوزیتی زمینه استلایت 6 ایجاد شده به روشGTAW839724192FAساسان محمدیگروه مهندسی مواد، دانشگاه شهیدچمران اهوازبهنام لطفیگروه مهندسی مواد، دانشگاه شهیدچمران اهواززهره صادقیانگروه مهندسی مواد، دانشگاه شهیدچمران اهوازJournal Article20170204هدف از این پژوهش ایجاد روکش کامپوزیتی با زمینه آلیاژ پایه کبالت استلایت6 بر فولاد ساده کربنی و بررسی نقش ذرات تقویت کننده کاربید بور بر ریزساختار، سختی و رفتار سایشی روکش حاصل بوده است. به این منظور ابتدا خمیر پیش نشستی از پودر کاربید بور با نسبتهای وزنی مختلف بر سطح زیرلایه فولادی ایجاد و سپس توسط فرایند جوشکاری GTAW با فیلر استلایت6 ذوب سطحی گردید. پس از روکش کاری جهت مطالعه ریز ساختاری از میکروسکوپ نوری و الکترونی روبشی (SEM) مجهز به میکرو آنالیز شیمیایی (EDS) و فازشناسی از آزمون پراش پرتو ایکس(XRD) کمک گرفته شد. همچنین جهت ارزیابی سختی و رفتار سایشی به ترتیب از ریزسختی سنج ویکرز و آزمون پین روی دیسک استفاده شد. نتایج نشان داد که ریزساختار روکشها عمدتا شامل فاز زمینه ی غنی از کبالت g ، کاربیدهای یوتکتیکی غنی از کروم Cr<sub>7</sub>C<sub>3</sub> و Cr<sub>23</sub>C<sub>6</sub>، مربوط به آلیاژ زمینه استلایت6 و فازهای ثانویه مانند CoB<sub>2</sub>، CrB<sub>2</sub>، WC وW<sub>2</sub>B ناشی از واکنش BوC حاصل از تجزیه B<sub>4</sub>C با عناصر دیگر موجود در روکش میباشد. با افزایش مقدار B<sub>4</sub>C در روکش دندریتها ریزتر شده و میزان فازهای بین دندریتی افزایش یافت، همچنین روکشهای کامپوزیتی سختی بالاتری نسبت به روکش خالص استلایت6 نشان دادند. مکانیزم سایش روکشهای کامپوزیتی Stellite6/B<sub>4</sub>C از نوع سایش ورقه ای بود و روکش کامپوزیتی Stellite6-20%B<sub>4</sub>C کمترین کاهش وزن را از خود نشان داد.انجمن علوم و تکنولوژی سطح ایراننشریه علوم و مهندسی سطح2008-6717122920161121تاثیر دمای پوشش دهی بر میکروساختار و خواص فرسایشی حفرهزایی پوشش نیترید تیتانیم اعمال شده بر روی فولاد زنگ نزن 316 به روش PACVD9910624193FAزهرا یوسفی میابیگروه مهندسی مواد، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه تربیت مدرسامیر عبداله زادهگروه مهندسی مواد، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه تربیت مدرسرضا سلطانعلی زادهگروه مهندسی مواد، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه تربیت مدرسJournal Article20170204در این پژوهش، بهبود خواص فرسایشی فولاد زنگنزن آستنیتی 316AISI توسط ایجاد لایهی نانوساختار نیترید تیتانیم(TiN) به روش DC- PACVD مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور، پوشش TiN، در سه دمای 470، 490 و °C510، و فرکانس KHz 10، در چرخه کاری ثابت 33% ایجاد شد. میکروساختار، سختی و خواص فرسایش پوششها به ترتیب بوسیله میکروسکوپ الکترونی روبشی نشر میدانی و پراش پرتو ایکس، میکروسختی و آزمون فرسایش حفره زایی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش دمای پوشش دهی از 470 تا °C510 اندازه دانه پوشش بدلیل افزایش انرژی اتمها و کاهش درصد کلر از 12 به 47 نانومتر افزایش مییابد. با انجام آزمون فرسایش برای نمونه های پوشش دهی شده در دماهای مختلف، مشخص گردید که با کاهش دمای لایه نشانی خواص فرسایشی پوشش بهبود یافته و پوشش ایجاد شده در دمای °C470 دارای بهترین خواص فرسایشی می باشد که ناشی از چسبندگی بهتر پوشش و اندازه دانه کمتر آن است.